We Francji ukazały się badania dotyczące życia i postaw kapłanów. Wśród wielu wniosków pojawia się wątek wyjątkowo bliski naszej drodze: skauting jest jednym z ważnych środowisk towarzyszących dojrzewaniu powołań kapłańskich, a w sposób szczególny dotyczy to Skautów Europy.

Artykuł podkreśla to wprost:

Wśród młodych kapłanów ważnym środowiskiem rekrutacji jest skauting, zwłaszcza Skauci Europy, a także wielkie zgromadzenia, jak ŚDM czy pielgrzymka do Chartres.

Pielgrzymka do Chartres

Pielgrzymka Paryż–Chartres odbywa się co roku w uroczystość Zesłania Ducha Świętego i gromadzi tysiące młodych dorosłych, rodziny oraz liczne patrole Skautów Europy z Francji i innych krajów. To trzy dni drogi przeżywanej w duchu katolickiej tradycji i pielgrzymowania – z modlitwą, ciszą, śpiewem, braterstwem i Eucharystią. To przestrzeń, w której wiara przechodzi w życie.

Formacja, która dzieje się po cichu

Również codzienne życie skautowe niesie w sobie ten sam rytm formacji. Zastęp, odpowiedzialność za zadania, słowo dane innemu, wspólna modlitwa, służba, obóz jako szkoła samodzielności – to środowisko, w którym młody człowiek uczy się wierności, odpowiedzialności i tego, że jego decyzje mają realne konsekwencje.

Wielu kapłanów we Francji – i także w Polsce – podkreśla później, że to właśnie w skautingu po raz pierwszy uczyli się modlitwy osobistej, rozeznawania i życia wobec Boga w codzienności. Skauting nie podejmuje decyzji za nikogo, ale pomaga usłyszeć, jeśli Bóg wzywa. Nie tylko do kapłaństwa, ale do odkrycia własnego powołania.

Jak pisał ojciec Jacques Sevin, współzałożyciel Skautów Europy:

Skaut jest z definicji człowiekiem, który potrafi rozbić obóz i go zwinąć.
Chodzi o to, aby wychować w nim postawę człowieka w drodze — człowieka naprawdę wolnego,
a więc takiego, który jest zawsze gotów.
Jacques Sevin, Pour penser scoutement, 1932, s. 159.

Młode pokolenie kapłanów

Badania podkreślają również, że młodsi kapłani są głęboko zakorzenieni w modlitwie i misji Kościoła. Dla wielu z nich ważna jest jedność i „pokój liturgiczny” – zgodne współistnienie różnych form rytu rzymskiego. Część celebruje liturgię także po łacinie, ad orientem – nie z nostalgii, lecz z pragnienia zakorzenienia w Źródle.

Pełny tekst artykułu: Zbadano kapłanów we Francji: zadowoleni z powołania i szczęśliwi