PONTIFICIUM CONSILIUM PRO LAICIS
1130/03/AIC-15a
Dekret
Międzynarodowy Związek Przewodniczek i Skautów Europy – Federacja Skautingu Europejskiego, zostaje powołana do życia w trakcie spotkania młodych szefów skautowych z Niemiec i Francji w dniu 1 listopada 1956 w Kolonii, w Niemczech. W następstwie tego spotkania powstało międzynarodowe stowarzyszenie skautów, zgodne z zamysłem założycieli skautingu katolickiego, takich jak O. Jacques Sevin S.I., profesor Jean Corbisier i hrabia Mario di Carpegna, którzy starali się wprowadzić wychowawczy program skautingu w środowiskach katolickich na początku XX wieku. Francuskie małżeństwo Perig i Lizig Géraud-Keraod zasługuje na szczególne wspomnienie, ponieważ biorąc przez wiele lat odpowiedzialność za Związek, przyczynili się oni w znacznym stopniu do jego rozkwitu.
Od prawie pięćdziesięciu lat Związek krzewi specjalny program wychowania, pojmujący skauting jako drogę apostolstwa na łonie Kościoła, mającą na celu formację ludzką i chrześcijańską młodych w ramach uniwersalnego powołania do świętości, przypadającego w udziale wszystkim chrześcijanom (patrz: Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, 40). Jak można przeczytać w Statucie Federalnym „Związek dąży do zgromadzenia w jednej wspólnocie wiary, modlitwy i działania, różnych stowarzyszeń narodowych Przewodniczek i Skautów Europy, których głównym celem jest wychowanie młodych metodą tradycyjnego skautingu Baden-Powella, w oparciu o zasady chrześcijańskie, będące fundamentem naszej wspólnej cywilizacji europejskiej.” (Statut Federalny, 1.2.1.).
Skauting wcielany w życie w Związku opiera się na trzech głównych fundamentach: Przyrzeczeniu, Prawie i Zasadach Skautów lub Przewodniczek (patrz: Statut Federalny, 1.3.), przeżywanych zgodnie z wymaganiami przedstawionymi przez Chrystusa w Kazaniu na Górze. Kazanie to rozpoczyna się ośmioma Błogosławieństwami (patrz: Mt 5, 3-10), które symbolizuje osiem ramion Krzyża Maltańskiego, stanowiącego oficjalne oznaczenie wszystkich stowarzyszeń będących członkami Związku.
Związek uważa za swoją Kartę słowa skierowane przez Jego Świątobliwość Jana Pawła II w trakcie Audiencji Generalnej w dniu 3 sierpnia 1994 roku do Przewodniczek i Skautów Europy z piętnastu krajów, którzy zebrali się na drugie spotkanie Eurojam (patrz: Insegnamenti di Giovanni Paolo II, 17/2 [1994], str. 104-106). Przesłanie to stanowi zasadniczy etap w życiu Związku i wyznacza główne kierunki działania.
Związek przyjmuje jako „stowarzyszone” stowarzyszenia należące do innych Kościołów i Wspólnot kościelnych, na zasadach określonych przez Kościół Katolicki dotyczących ekumenizmu oraz zgodnie z postanowieniami zawartymi w Dyrektorium religijnym Związku.
Sobór Watykański II Ekumeniczny oraz magisterium posoborowe zwróciły szczególną uwagę na stowarzyszeniowe formy udziału w życiu Kościoła, wyrażając w stosunku do nich głęboki szacunek i ogromne poważanie (patrz: Dekret o apostolstwie świeckich Apostolicam actuositatem, 18, 19 i 21; Jan Paweł II, posynodalna Adhortacja apostolska Christifideles laici, 29).
Zgodnie z tym samym kierunkiem, Jan Paweł II pisze u progu trzeciego tysiąclecia, że „obowiązek popierania różnych form zrzeszania się, zarówno tradycyjnych, jak i nowszych ruchów kościelnych, ponieważ nadają one Kościołowi żywotność, która jest darem Bożym i przejawem prawdziwej wiosny Ducha” (List apostolski Novo Millennio ineunte, 46).
W związku z tym:
W odpowiedzi na wniosek skierowany do Papieskiej Rady ds. Świeckich przez pana Attilio Grieco, Przewodniczącego Federalnego Międzynarodowego Związku Przewodniczek i Skautów Europy – Federacja Skautingu Europejskiego, w którym ubiega się on o międzynarodowe kanoniczne uznanie tej federacji , jak również zatwierdzenie jej Statutów;
Po licznych konsultacjach i dogłębnej analizie tekstów statutowych;
Biorąc pod uwagę pozytywną opinię Biskupów z wielu krajów europejskich, którzy pragnęli papieskiego uznania Związku;
Zważywszy na wyrażoną przez Związek wolę utrzymania braterskich stosunków z Międzynarodowymi Organizacjami Katolickimi, należącymi do skautingu i uznanymi przez Stolicę Apostolską;
Powołując się na artykuły 131-134 Konstytucji Apostolskiej Pastor Bonus dotyczącej Kurii Rzymskiej oraz na kanon 312, §1, 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, Papieska Rada ds. Świeckich postanawia:
- uznać Międzynarodowy Związek Przewodniczek i Skautów Europy – Federację Skautingu Europejskiego za prywatne międzynarodowe stowarzyszenie wiernych świeckich prawa pontyfikalnego (papieskiego), posiadające osobowość prawną, zgodnie z kanonami 298-311 oraz 321- 329 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
- zatwierdzić jego Statuty, odpowiednio poświadczone, których jeden egzemplarz zostaje złożony w archiwum Dykasterii (Dicastère) na okres pięciu lat ad experimentum.
Sporządzono w Watykanie, dwudziestego szóstego sierpnia dwa tysiące trzeciego roku, w dniu Święta Matki Boskiej Jasnogórskiej.
Stanisław Ryłko
Sekretarz
James Francis Kardynał Stafford
Przewodniczący
Inne źródła: niemiecka wersja – Pontificium Consilium Pro Laicis 1130/03/AIC-15a Dekret
Inne źródła: potrugalska wersja – Decreto Pontificium Consilium Pro Laicis
zobacz dekret
