Statut FSE

I. CELE

1.1. NAZWA

1.1.1. Organizacja międzynarodowa o nazwie MIĘDZYNARODOWY ZWIĄZEK PRZEWODNICZEK i SKAUTÓW EUROPY – FEDERACJA SKAUTINGU EUROPEJSKIEGO, oznaczana w skrócie U.I.G.S.E. lub terminem: Związek, jest zarejestrowana pod tą nazwą, jako stowarzyszenie międzynarodowe prawa francuskiego. Jest otwarta dla stowarzyszeń narodowych, które przyjmą niniejszy statut.

1.1.2. Organizacja ta opiera swoje działanie w szczególności na zasadach fundamentalnych zawartych w Karcie skautingu europejskiego. 

1.2. CEL

1.2.1. Związek dąży do zgromadzenia w jednej wspólnocie wiary, modlitwy i działania, różnych stowarzyszeń narodowych Przewodniczek i Skautów Europy, których głównym celem jest wychowanie młodych metodą tradycyjnego skautingu Baden-Powella, w oparciu o zasady chrześcijańskie, będące fundamentem naszej wspólnej cywilizacji europejskiej.

1.2.2. Ponad granicami narodowymi, Związek pragnie stworzyć prawdziwą wspólnotę życia młodych z różnych krajów Europy. w ten sposób pragnie przyczynić się do większego uświadomienia istnienia tożsamości wspólnoty europejskiej, rozwijając zdrową kulturę wszystkich wartości narodowych, które stanowią różnorodne formy wyrazu naszego wspólnego dziedzictwa.

1.2.3. Uważając politykę za działalność nie będącą sprawą chłopców i dziewcząt, Związek ogłasza swą absolutną niezależność wobec partii i instytucji politycznych, co pozwala mu potwierdzić z tym większą siłą ogólną potrzebę wychowania obywatelskiego młodych, jaką skauting winien zapewniać według zasad określonych przez Baden – Powella, a w szczególności, w tym, co dotyczy Związku, potrzebę wychowania europejskiego, jaką Związek w ramach swego specyficznego celu pragnie promować.

1.3. ODNIESIENIA DUCHOWE

1.3.1. Związek skupia stowarzyszenia skautowe wyznania rzymsko katolickiego. Wszystkie działania i decyzje podejmuje w zgodzie z zasadami tej wiary.

1.3.2. W duchu ekumenicznego otwarcia, nieodłącznego od nadziei powrotu do duchowej jedności Europy, Związek przyjmuje stowarzyszenia należące do innych wyznań chrześcijańskich, na zasadach określonych w Dyrektorium religijnym Federacji Skautingu Europejskiego, które stanowi załącznik do niniejszego statutu.

1.3.3. Młodzi nie będący wyznania chrześcijańskiego mogą być wyjątkowo przyjęci do jednostek, pod warunkiem, że ich rodzice zaakceptują uprzednio wyznaniowy charakter jednostki. Nie może złożyć przyrzeczenia skautowego osoba nie ochrzczona. Jednakże można dopuścić do przyrzeczenia skauta lub przewodniczkę przygotowujących się do chrztu.

1.4. DOKUMENTY PODSTAWOWE

Stowarzyszenia narodowe – członkowie Międzynarodowego Związku Przewodniczek i Skautów Europy – F.S.E. przestrzegają następujących Dokumentów podstawowych:
– niniejszego statutu,
– Karty skautingu europejskiego,
– Dyrektorium religijnego Federacji Skautingu Europejskiego,
– trzech zasad skautingu europejskiego,
– prawa harcerza, prawa harcerki,
– tekstu przyrzeczenia.
Powyższe dokumenty stanowią załączniki do niniejszego statutu. Tekst w języku francuskim jest prawnie wiążący i rozstrzyga w razie wątpliwości.

1.5. ROZWIĄZANIE ZWIĄZKU

Rozwiązanie i likwidacja Związku mogą nastąpić tylko w warunkach określonych w paragrafie 1.6.1.

1.6. ZMIANA STATUTU FEDERALNEGO

1.6.1. Zmiany w treści artykułów od 1.1. do 1.6. następują w drodze jednomyślnej uchwały stowarzyszeń uznanych, reprezentowanych na radzie federalnej, z tym że każde stowarzyszenie uznane posiada w takim przypadku jeden głos, oddany przez swego przewodniczącego lub jego pełnomocnika, a członkowie wybrani nie głosują.

1.6.2. Artykuły 1.7. i następne mogą być zmienione w drodze uchwały podjętej większością dwóch trzecich głosów członków obecnych lub reprezentowanych na radzie federalnej. w takim przypadku kworum stanowi dwie trzecie członków stanowiących radę.

1.7. SIEDZIBA

Siedzibą Związku jest miasto Château-Landon we Francji, „Le Relais de Poste”, route de Montargis, 77570 (departament Seine et Marne).

II. STOWARZYSZENIA – CZŁONKOWIE

W skład Związku wchodzą stowarzyszenia uznane, stowarzyszenia stowarzyszone oraz stowarzyszenia w okresie tworzenia.

2.1. STOWARZYSZENIA UZNANE

2.1.1. Stowarzyszenie francuskie o nazwie „Guides et Scouts d’Europe de la Federation du Scoutisme Europeen”, zarejestrowane w Prefekturze Policji Departamentu Sekwany (Seine) w dniu 5 września 1958 roku pod numerem 32.487, rejestracja ogłoszona w Journal Officiel de la Republique Française 11 września 1958 roku, uznane przez Sekretariat Stanu ds. Młodzieży i Sportu 19 listopada 1970 roku i którego siedziba znajduje się w Château-Landon, Route de Montargis (Seine et Marne). Reprezentacja Francji w radzie federalnej jest uzupełniona, z tytułu regionów społeczno-kulturalnych, przez prowincje Alzacji i Bretanii.

2.1.2. Stowarzyszenie belgijskie o nazwie „Guides et Scouts d’Europe – Belgique, Europascouts en Gidsen – Belgie, Pfadfinderschaft Europas – Belgien”, zarejestrowane Moniteur Belge 15 stycznia 1981, którego siedziba znajduje się na 22, rue Victor Lefevre – B – 1030 Bruxelles (Belgia).

2.1.3. Stowarzyszenie niemieckie o nazwie „Katcholische Pfadfinderschaft Europas in der Federation du Scoutisme Europeen”, zarejestrowane 15 czerwca 1977 r. w Mayence (Amtsgericht Mainz) po numerem 14.VR.1687, którego siedziba znajduje się w Offenbach (63069) Karl-F.-Becker Weg 18 (Republika Federalna Niemiec). Reprezentacja Niemiec w radzie federalnej jest uzupełniona o stowarzyszenie o nazwie „Evangelische Pfadfinderschaft Europas in der Federation du Scoutisme Europeen” zarejestrowane 9 listopada 1977 w Blomberg (Amtsgericht Blomberg), prowincja Lippe, którego siedziba znajduje się na Bergstrasse 25 – D – 32108 Bad Salzuflen (Republika Federalna Niemiec).

2.1.4. Stowarzyszenie włoskie o nazwie „Associazione Italiana Guide e Scouts d’Europa Cattolici della federatione dello Scoutismo Europeo”, założone prawnie 14 kwietnia 1976 roku aktem notarialnym, nr repertorium 2409, sporządzonym przez Mecenasa Giorgio Cucchiari, notariusza w Rzymie, i uznane dekretem nr 240 Prezydenta Republiki z 18 marca 1985, ogłoszonym w la Gazzetta Ufficiale della Repubblica Italiana nr 133 z 7 czerwca 1985, którego siedziba znajduje się w Rzymie (00153), Via Anicia 10. Reprezentacja Włoch w radzie federalnej jest uzupełniona, z tytułu regionów społeczno-kulturalnych, przez region Sycylii.

2.1.5. Stowarzyszenie austriackie o nazwie „KATCHOLISCHE PFADFINDERSCHAFT EUROPAS – OSTERREICH”, zarejestrowane 30 grudnia 1982 roku pod numerem Vr-651-2/82 w Klagenfurt (Sicherdirektion fur das Bundesland Karten), którego siedzibą jest: F.Jonasstr. 13 – 9500 Villach (Austria).

2.1.6. Stowarzyszenie hiszpańskie o nazwie „GUIAS Y SCOUTS DE EUROPA”, zarejestrowane 1 sierpnia 1980 w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Madrycie pod numerem 36493, którego siedzibą jest: c/San Vidal 17 – 28017 Madrid (Hiszpania).

2.1.7. Stowarzyszenie rumuńskie o nazwie „CERCETASII CRESTINI ROMANI DIN FEDERATIA SCOUTISMULUI EUROPEAN” zarejestrowane 31 sierpnia 1992 pod numerem 34/P.J./1992 w Judecatoria w Alba Iulia, którego siedzibą jest: bd. Transilvanei nr 9 bl. 20 ap 19, 2500 Alba Iulia (Rumunia).

2.1.8. Stowarzyszenie szwajcarskie o nazwie „Scoutisme Europeen Suisse – Schweizerische Pfadfinderschaft Europas – Scautismo Europeo Svizzero”, którego siedzibą jest: rue Prevost-Martin 10, CH 1205 Genewa (Szwajcaria) lub CP. 106 CH 1211 Genewa 18 (Szwajcaria).

2.1.9. Stowarzyszenie polskie o nazwie „Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego – „Zawisza” – Federacja Skautingu Europejskiego”, zarejestrowane w Sądzie Wojewódzkim w Lublinie 10 kwietnia 1990 roku (zmiana statutu w następstwie przystąpienia do Związku zarejestrowana w tym samym sądzie 16 kwietnia 1996 roku), którego siedzibą jest: ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r. nr 14, 02-366 Warszawa (Polska).

2.2. STOWARZYSZENIA STOWARZYSZONE

2.2.1. Stowarzyszenie kanadyjskie o nazwie „Association des Eclaireurs Baden-Powell Inc”, zarejestrowane 19 marca 1974 roku w Ministerstwie Instytucji Finansowych i Współpracujących Quebec, którego siedzibą jest: Province du Quebec – 68, boulevard Cartier, quest H7N 2H5 Laval, Quebec bureau 202, (Kanada).

2.2.2. Stowarzyszenie kanadyjskie o nazwie „Association Evangelique du Scoutisme Au Quebec”, którego siedzibą jest: 2099 Rang Saint-Pierre, B-P-9, Quebec G7H – 5B3 Chicountimi (Kanada).

2.3. STOWARZYSZENIA W OKRESIE TWORZENIA

2.3.1. Stowarzyszenie portugalskie o nazwie „Associacao Nacional do Escutismo Europeu”, adres koordynatora Marie Thérese Joye – 9, rue du Lion d’Or, F – 89100 Sens (Francja).

2.3.2. Stowarzyszenie węgierskie o nazwie „Magyarorszagi Europai Cserkeszek”, którego siedzibą jest: Berzsenyj U. 5/a H- 2120 Dunakeszi (Węgry).

2.3.3. Stowarzyszenie litewskie o nazwie „Lietuvos Nacionaline Europos Skautu Asociacija”, którego siedzibą jest: Vilniaus 2, Kretinga – 5700 Klaipeda (Litwa).

III. ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWA

3.1. STRUKTURA MIĘDZYNARODOWEGO ZWIĄZKU

Struktura Międzynarodowego Związku Przewodniczek i Skautów Europy przedstawia się następująco:
– rada federalna i jej komisje,
– komisariat federalny,
– biuro rady federalnej.

3.2. RADA FEDERALNA (SKŁAD)

3.2.1. W skład rady federalnej wchodzą członkowie z urzędu, członkowie wybrani, członkowie reprezentujący wyznania niekatolickie, członkowie regionalni i członkowie doradczy.

3.2.2. Członkowie z urzędu.

3.2.2.1. Członkami z urzędu są osoby sprawujące następujące funkcje w stowarzyszeniach uznanych: komisarz generalny skautów, komisarz generalna przewodniczek. Jeśli stowarzyszenie liczy ponad 1000 członków, w skład rady federalnej wchodzą również przewodniczący i sekretarz krajowy.

3.2.2.2. Stowarzyszenia stowarzyszone desygnują dwóch członków z urzędu wybranych spośród swojego biura krajowego.

3.2.2.3. W razie niemożliwości osobistego uczestnictwa, członkowie z urzędu mogą udzielić pełnomocnictwa do reprezentacji wybranemu przez siebie członkowi z urzędu rady federalnej.

3.2.3. Członkowie wybrani

Członkowie biura rady federalnej są wybierani spośród członków rady federalnej lub spoza niej spośród członków tytularnych lub uczestników stowarzyszenia narodowego. Są to:
– komisarz federalny, na czas sprawowania funkcji,
– na trzyletnią kadencję, przewodniczący, wiceprzewodniczący, jak również sekretarz rady federalnej. Jeśli zostali wybrani spoza rady federalnej stają się członkami wybranymi z głosem stanowczym na radzie federalnej.

3.2.4. Reprezentanci wyznań niekatolickich
W przypadku, gdy w danym kraju istnieje stowarzyszenie wyznania reformowanego lub prawosławnego, uznane przez radę naczelną stowarzyszenia narodowego oraz radę federalną, oboje komisarze generalni skautów i przewodniczek są członkami rady federalnej, pod warunkiem, że stowarzyszenie to liczy minimum 200 członków.

3.2.5. Członkowie regionalni
W przypadku, gdy w danym kraju jedna lub kilka prowincji odpowiada regionowi społeczno-kulturalnemu i językowemu wewnątrz wspólnoty narodowej, rada naczelna stowarzyszenia narodowego wyznacza, na wniosek jednej lub kilku rad prowincji zainteresowanych regionów, jednego delegata takiego regionu do rady federalnej. o uznaniu regionu społeczno-kulturalnego decyduje rada federalna, na wniosek rady naczelnej stowarzyszenia narodowego. Region społeczno-kulturalny musi liczyć co najmniej 200 osób.

3.2.6. Członkowie doradczy

3.2.6.1. Stowarzyszenia w okresie tworzenia są reprezentowane na radzie federalnej przez delegata krajowego lub komisarza generalnego lub oboje komisarzy generalnych, w przypadku gdy obie sekcje dysponują faktyczną autonomią.

3.2.6.2. Duszpasterze krajowi każdego stowarzyszenia uczestniczą w posiedzeniach rady federalnej z głosem doradczym.

3.2.6.3. Duszpasterz federalny, jak również zastępcy i asystenci komisarza federalnego uczestniczą w posiedzeniach rady federalnej z głosem doradczym.

3.3. RADA FEDERALNA (KOMPETENCJE)

3.3.1. Rada federalna jest najwyższą władzą Międzynarodowego Związku Przewodniczek i Skautów Europy – F.S.E. Między posiedzeniami deleguje swoje uprawnienia na rzecz biura federalnego. w rozumieniu prawa francuskiego rada federalna jest zarazem walnym zgromadzeniem oraz radą naczelną organizacji międzynarodowej.

3.3.2. Do kompetencji rady federalnej należy w szczególności:

3.3.2.1. Przyjmowanie stowarzyszeń i ich wykluczanie decyzją dwóch trzecich głosów członków obecnych lub reprezentowanych. w takim przypadku kworum wynosi dwie trzecie wszystkich członków rady federalnej.

3.3.2.2. Ustalanie i przyjmowanie, w ogólnym zarysie, programu działania Związku.

3.3.2.3. Wybór przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i sekretarza rady federalnej.

3.3.2.4. Wybór komisarza federalnego.

3.3.2.5. Tworzenie komisji specjalnych i mianowanie jej członków. To ostatnie może też powierzyć komisarzowi federalnemu.

3.3.2.6. Badanie źródeł finansowania Związku, w szczególności ustalanie składek, przyjmowanie budżetu Związku i rozliczenia komisarza federalnego oraz mianowanie biegłego rewidenta.

3.3.3. Rada federalna zbiera się na posiedzeniu zwyczajnym co najmniej raz do roku i na posiedzeniu nadzwyczajnym w wypadku, kiedy wymaga tego funkcjonowanie Związku lub na żądanie co najmniej 1/3 członków rady. Zawiadomienia o posiedzeniu rady dokonuje jej przewodniczący lub na jego prośbę lub prośbę wiceprzewodniczącego, komisarz federalny.

3.3.4. Rada federalna może podjąć decyzję, dotyczącą spraw wymienionych w art. 1.6, jedynie w przypadku, gdy sprawy te są przewidziane w porządku obrad, który w sposób należyty został podany do wiadomości członków rady, listownie, co najmniej trzy miesiące przed posiedzeniem; w razie wątpliwości rozstrzyga data stempla pocztowego.

3.3.5. Do ważności posiedzeń rady federalnej jest wymagane spełnienie formalności związanych z jej zwołaniem, przewidzianych w niniejszym statucie.

3.3.6. Głosowanie jest jawne, przez podniesienie rąk lub, na żądanie członka, tajne. Decyzje podejmowane są zwykłą większością głosów członków obecnych lub reprezentowanych, chyba, że statut stanowi inaczej.

3.4. BIURO FEDERALNE

3.4.1. Biuro rady federalnej składa się z przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i sekretarza rady federalnej oraz z komisarza federalnego. Duszpasterz ekipy federalnej i ewentualny zastępca lub zastępcy komisarza federalnego uczestniczą w posiedzeniach biura z głosem doradczym.

3.4.2. Biuro federalne, którego prace koordynuje komisarz federalny, odpowiada za bieżące prowadzenie spraw Związku.

3.4.3. Przewodniczący rady federalnej przewodniczy radzie, oprócz jego wyboru, w którym to przypadku radzie przewodniczy najstarszy wiekiem, i czuwa nad prawidłowym przebiegiem obrad. w porozumieniu z komisarzem federalnym i biurem federalnym ustala porządek obrad posiedzenia rady federalnej. Jednakże rada federalna, na posiedzeniu, może dokonać zmian w porządku obrad większością 2/3 głosów, za wyjątkiem sytuacji o której mowa w art. 3.3.4. w przypadku, gdy przewodniczący nie może przewodniczyć posiedzeniu, zastępuje go wiceprzewodniczący.

3.4.4. Sekretarz rady federalnej odpowiada za sporządzenie protokołu posiedzeń rady, który jest przyjmowany przez przewodniczącego i komisarza federalnego. Protokół wysyłany jest następnie do wszystkich członków rady.

3.4.5. Biuro rady federalnej zbiera się co najmniej raz do roku oraz zawsze, gdy wymaga tego funkcjonowanie rady lub życie Związku. w takim przypadku, biuro rady federalnej jest zwoływane przez przewodniczącego rady federalnej, z jego inicjatywy lub na żądanie dwóch członków rady, przynajmniej cztery tygodnie przed datą planowanego posiedzenia. Sprawozdanie z posiedzenia sporządza się w ciągu najwyżej trzech miesięcy.

3.5. KOMISARIAT FEDERALNY

3.5.1. Komisariat federalny składa się z komisarza federalnego oraz, ewentualnie, z wybranych przez siebie współpracowników i personelu wynagradzanego, koniecznego do prawidłowego wypełnienia jego zadań. w skład ekipy komisarza federalnego wchodzą w szczególności duszpasterz federalny, jeden lub kilku zastępców i asystentów do określonych zadań. Komisarz federalny jest wybierany na trzyletnią kadencję spośród członków tytularnych lub uczestników stowarzyszeń narodowych, zwykłą większością głosów członków obecnych lub reprezentowanych rady federalnej, w głosowaniu tajnym. Może być wybrany ponownie.

3.5.2. Kompetencje komisarza federalnego są następujące:
– reprezentowanie Związku w tym, co należy do celów Związku,
– zapewnienie ciągłości zadań administracyjnych, przy okazji posiedzeń rady oraz imprez międzynarodowych, oraz w przerwach między nimi,
– wypełnianie zadań powierzonych specjalnie przez radę federalną,
– prowadzenie na bieżąco rachunkowości i archiwum,
– sporządzanie statystyk oraz gromadzenie publikacji i czasopism dotyczących dziedzin objętych celami Związku,
– publikacja biuletynu zapewniającego łączność pomiędzy różnymi ekipami krajowymi,
– harmonizacja programów obozów szkoleniowych i orientowanie treści czasopism,
– udzielanie pomocy stowarzyszeniom w okresie tworzenia,
– w sposób ogólny, czuwanie nad wykonaniem decyzji rady federalnej i ustanawianie przyjaznych kontaktów z komisarzami generalnymi i ekipami krajowymi, w celu stworzenia odpowiedniej atmosfery do rozwoju działalności międzynarodowej.

3.5.3. Związek reprezentuje na zewnątrz komisarz federalny. w rozumieniu prawa francuskiego, komisarz federalny jest przewodniczącym stowarzyszenia.

3.5.4. Komisarz federalny odpowiada przed radą federalną.

3.5.5. Komisarz federalny, wraz z komisarzami generalnymi, czuwa nad przestrzeganiem statutu i umów międzynarodowych przez każde stowarzyszenie narodowe. z tego tytułu, powinien być na bieżąco informowany, z jednej strony, o życiu statutowym każdego stowarzyszenia narodowego, w szczególności o zmianach w statucie narodowym, zmianie we władzach (rada naczelna, biuro – zarząd, ekipa krajowa) i o przebiegu posiedzeń walnych zgromadzeń oraz rad naczelnych; z drugiej strony, o życiu pedagogicznym każdego stowarzyszenia: obozach szkoleniowych, szkoleniach komisarzy, zlotach i pielgrzymkach etc. w taki sposób, by móc centralizować informacje pochodzące z każdego stowarzyszenia narodowego i je rozsyłać między różne ekipy krajowe i federalne.

3.6. DZIAŁALNOŚĆ

3.6.1. Środki na działalność Związku pochodzą ze składek, ewentualnej sprzedaży publikacji lub kalendarzy oraz subwencji. Każde stowarzyszenie narodowe uiszcza roczną składkę, zwaną składką federalną, w wysokości proporcjonalnej do liczby członków i ustalanej przez radę federalną. Rada może udzielać ulg dla poszczególnych stowarzyszeń. Za swoje zobowiązania Związek odpowiada majątkiem, zebranym w powyższy sposób, z wyłączeniem wszelkiej odpowiedzialności stowarzyszeń członkowskich.

3.6.2. Środki te są przeznaczone na następujące wydatki:
– koszty funkcjonowania komisariatu federalnego,
– koszty publikacji międzynarodowych i tłumaczeń,
– ewentualna pomoc finansowa przyznana stowarzyszeniom lub ekipom federalnych w celu umożliwienia uczestnictwa w radzie federalnej lub w innych działalnościach międzynarodowych,
– oraz inne wydatki ujęte w budżecie.

3.6.3. Koszty związane z organizacją spotkań międzynarodowych takich, jak posiedzenie rady federalnej ponosi, zasadniczo, stowarzyszenie zapraszające. Jednakże, koszty podróży ponosi zawsze poszczególna delegacja. w porozumieniu ze stowarzyszeniem zapraszającym, rada może, jeśli jest taka potrzeba, wymagać od uczestników, w rozsądnych granicach, udziału w kosztach spotkania.

3.7. ZARZĄDZANIE i KONTROLA

Zarządzanie budżetem jest zadaniem komisarza federalnego. Kontrolę rachunkowości rada powierza rewidentowi, wybranemu na trzyletnią kadencję. Rewident składa na radzie roczne sprawozdanie z przeprowadzonej kontroli.

IV. PRZYJMOWANIE STOWARZYSZEŃ NARODOWYCH DO MIĘDZYNARODOWEGO ZWIĄZKU

4.1. PRZYJMOWANIE STOWARZYSZEŃ

O przyjęciu do Związku nowego stowarzyszenia narodowego po ukończeniu okresu próbnego decyduje rada federalna.

4.2. OKRES PRÓBNY

4.2.1. Podczas okresu próbnego, stowarzyszenie w okresie tworzenia posiada patrona w postaci stowarzyszenia narodowego, które otrzymało od komisarza federalnego misję pomocy w jego rozwoju. Zadanie to może również wziąć na siebie komisarz federalny. Patronat odbywa się w łączności z komisarzem federalnym, którego misją jest szczególna pomoc stowarzyszeniom w okresie tworzenia.

4.2.2. w pierwszym okresie komisarz federalny mianuje delegata krajowego. Kiedy tylko rozwój stowarzyszenia to uzasadnia, rada naczelna stowarzyszenia w okresie tworzenia może wnieść do komisarza federalnego o mianowanie komisarza generalnego odpowiedzialnego tymczasowo za obie sekcje.

4.2.3. Pomiędzy stowarzyszeniem patronującym, stowarzyszeniem w okresie tworzenia i komisarzem federalnym jest zawierana umowa, która reguluje praktyczne aspekty planowanych działań.

4.2.4. w trakcie okresu próbnego, delegat krajowy lub komisarz generalny stowarzyszenia w okresie tworzenia, jak również duszpasterz krajowy uczestniczą w posiedzeniach rady federalnej z głosem doradczym.

4.2.5. w trakcie okresu próbnego stowarzyszeniu w okresie tworzenia udziela się tymczasowego zezwolenia do używania oznaczeń FSE, pod warunkiem, że walne zgromadzenie konstytuujące to stowarzyszenie zaaprobuje Dokumenty podstawowe, jak również niniejszy statut Międzynarodowego Związku i zobowiąże się do ich przestrzegania.

4.3. UZNANIE STOWARZYSZENIA NARODOWEGO

4.3.1. W przypadku, gdy stowarzyszenie patronujące i komisarz federalny stwierdzą, że życie statutowe, administracyjne i pedagogiczne stowarzyszenia narodowego w okresie tworzenia jest wystarczające, następuje procedura uznania.

4.3.2. Stowarzyszenie w okresie tworzenia powinno liczyć w takim przypadku co najmniej 200 osób i posiadać wystarczająco obsadzoną ekipę krajową.

4.3.3. Stowarzyszenie patronujące oraz komisarz federalny przedkładają radzie federalnej swoje wnioski co do możliwości uznania.

4.3.4. o uznaniu rada federalna decyduje większością 2/3 głosów członków obecnych.

4.3.5. w przypadku głosu pozytywnego, stowarzyszenie narodowe jest uznane i nabywa wszystkie wynikające z tego faktu uprawnienia i obowiązki.

4.3.6. Pomiędzy Związkiem Międzynarodowym a nowo uznanym stowarzyszeniem narodowym jest podpisywana umowa o definitywnym przyznaniu prawa do używania oznaczeń.

4.4. WYKLUCZENIE STOWARZYSZENIA NARODOWEGO

4.4.1. w przypadku poważnego naruszenia przepisów niniejszego statutu przez stowarzyszenie narodowe uznane, stowarzyszone lub w okresie tworzenia, rada federalna może podjąć decyzję o wykluczeniu stowarzyszenia narodowego większością 2/3 głosów członków obecnych lub reprezentowanych.

4.4.2. Wykluczenie może nastąpić jedynie po zastosowaniu następujących środków:
– upomnienie komisarza federalnego w celu skłonienia stowarzyszenia do respektowania swoich zobowiązań,
– jeśli okaże się to konieczne, powołanie przez komisarza federalnego komisji złożonej z trzech osób wybranych spośród członków rady federalnej, w celu zbadania sytuacji. Komisja powinna mieć możliwość bezpośredniego spotkania się z radą naczelną stowarzyszenia narodowego,
– przedłożenie członkom rady federalnej i stowarzyszeniu narodowemu sprawozdania komisji.
Między mianowaniem komisji a ewentualną decyzją o wykluczeniu powinien minąć okres minimum 6 miesięcy.

4.4.3. W przypadku wykluczenia stowarzyszenia narodowego, pozwolenie na używanie oznaczenia, tymczasowe lub definitywne, przyznane w momencie utworzenia stowarzyszenia, ulega natychmiastowemu cofnięciu.

4.4.4. W przypadku kontynuowania swojej działalności, stowarzyszenie wykluczone zobowiązuje się do:
– zmiany nazwy w sposób znaczący, tak by nie budziła ona skojarzeń z następującymi wyrażeniami: Guides et Scouts d’Europe, Katcholische Pfadfinderschaft Europas, Evangelische Pfadfinderschaft Europas, Guide e Scouts d’Europa, Guias y Scouts de Europa, Europascouts en Gidsen, Guides and Scouts of Europe, Europai Cserkeszszövetsege, Cercetasii Crestini Romani…,
– nieużywania lub znaczącej zmiany grafiki oznaczeń,
– niesprzeciwiania się, aby jego członkowie, którzy tego zapragną, mogli kontynuować pracę wychowawczą w duchu obecnego statutu.

V. STOWARZYSZENIA NARODOWE

5.1. JEDNOLITE STRUKTURY

5.1.1.    Międzynarodowa współpraca prowadzona w sposób głębszy i bardziej systematyczny wymaga minimum jednakowych struktur dla różnych stowarzyszeń narodowych w płaszczyźnie organizacyjnej i pedagogicznej.

5.1.2. Każde stowarzyszenie narodowe gromadzi, pod pełną władzą rady naczelnej, Przewodniczki i Skautów Europy z danego kraju. Rozdzielone, jeśli chodzi o strukturę hierarchiczną i pedagogiczną, sekcja męska i żeńska tworzą jeden ruch, wspólny dla dziewcząt i chłopców, jeśli chodzi o ducha i kierowanie.

5.2. JEDNOLITE GAŁĘZIE

W skład każdego stowarzyszenia narodowego wchodzą:

5.2.1. Odnośnie do jednostek skautów:
– wilczki, od 8 do 12 roku życia,
– skauci, od 12 do 17 roku życia,
– piloci lub wędrownicy, powyżej 17 roku życia.

5.2.2. Odnośnie do jednostek przewodniczek:
– wilczęta, od 8 do 12 roku życia,
– przewodniczki, od 12 do 17 roku życia,
– przewodniczki starsze, powyżej 16-17 roku życia.

5.3. JEDNOLITE STRUKTURY TERYTORIALNE I PEDAGOGICZNE

5.3.1. Organizacja stowarzyszenia narodowego opiera się na podziale terytorialnym na szczepy, hufce, chorągwie i szczebel krajowy.

5.3.2. Szczep skautów składa się zasadniczo z gromady, drużyny oraz kręgu lub ekipy wędrowników. Na jego czele stoi szczepowy – mężczyzna, któremu asystuje duszpasterz szczepu.

5.3.2.1. Gromada jest jednostką wilczków. Składa się z 2 do 6 szóstek, na czele z szóstkowym każda. Gromadą kieruje Akela (instruktorka lub przewodnik gromady), któremu pomaga kilku przybocznych. w każdym razie, kierownictwo jest zawsze jednolite, składa się albo z samych kobiet albo z samych mężczyzn.

5.3.2.2. Drużyna jest jednostką skautów. Składa się z 2 do 6 zastępów, do których należy 5 do 9 skautów, z zastępowym na czele każdego zastępu. Drużyną kieruje drużynowy, któremu pomaga kilku przybocznych.

5.3.2.3. Krąg jest jednostką wędrowników lub pilotów. Składa się z kilku ekip, na czele z szefem kręgu i szefami ekip.

5.3.3. Szczep przewodniczek: Organizacja jednostek przewodniczek odpowiada dokładnie organizacji jednostek skautów. Liczby oraz przedziały wiekowe są identyczne. Jedynie nazewnictwo jest odrębne:
– szóstki wilcząt są skupione w polanach,
– zastępy przewodniczek są skupione w towarzystwach,
– ekipy przewodniczek starszych są skupione w ogniskach.
Kierownictwo szczepu jest zawsze żeńskie. Pomaga mu duszpasterz szczepu.

5.3.4. Samodzielne zastępy: samodzielny zastęp składa się z maksimum 10 skautów lub 10 przewodniczek, na którego czele stoi zastępowy lub zastępowa samodzielnego zastępu w wieku minimum 16 lat. Samodzielny zastęp można utworzyć jedynie w przypadku, gdy w danej miejscowości nie jest możliwe utworzenie pełnej jednostki lub szczepu. Opiekę nad samodzielnym zastępem sprawuje instruktor lub instruktorka, wyspecjalizowana w kierowaniu samodzielnymi zastępami na danym terenie, lub gdy nie jest to możliwe, szczepowy lub szczepowa najbliższego szczepu.

5.3.5. Chorągiew: terytorium narodowe jest podzielone na chorągwie, którymi kieruje komisarz chorągwi wraz z ekipą chorągwi oraz radą chorągwi. Jeśli jest to uzasadnione organizacyjnie i pedagogicznie, można podzielić chorągiew na hufce. Terytorium chorągwi jest określone geograficznie.

5.4. SKŁAD STOWARZYSZENIA NARODOWEGO

5.4.1. Jeśli wymaga tego sytuacja stowarzyszenia narodowego, można, za zgodą rady federalnej, wyłączyć zastosowanie artykułów 5.4., 5.5., 5.6., i 5.7. Jednakże, wyłączenia te nie mają w żadnym razie zastosowania w tym, co dotyczy kompetencji przewodniczącego oraz komisarzy generalnych.

5.4.2. Wszyscy Przewodniczki i Skauci Europy w danym państwie tworzą jedno stowarzyszenie narodowe. Składa się ono z członków należących i członków tytularnych.

5.4.2.1. Członkami należącymi są młodzi z trzech przedziałów wiekowych, którzy otrzymują formację skautingu europejskiego.

5.4.2.2. Członkami tytularnymi są komisarze, przyboczni poszczególnych gałęzi, szefowie i szefowe jednostek, którzy otrzymali upoważnienie od rady naczelnej i przyjęli misję wychowawczą wśród młodych, zgodnie z doktryną ich wyznania i moralnością chrześcijańską, za pomocą pełnego zastosowania metody skautowej Baden-Powella. Członkowie tytularni, zanim uzyskają upoważnienie, powinni ukończyć pomyślnie obóz, staż lub inną formę szkolenia przewidzianą dla ich gałęzi. Ta uprzednia formacja jest obowiązkowa.

5.4.2.3. Jeśli istnieje taka potrzeba, poszczególne stowarzyszenia narodowe mogą dopuścić trzecią kategorię członków, członków – uczestników: są to komisarze generalni, komisarze krajowi ds. poszczególnych gałęzi, komisarze chorągwi i komisarze hufców, którzy zobowiązali się do służby ochotniczej na okres minimum 3 lat.

5.4.3. Rada naczelna deleguje na czas nieokreślony kompetencję do nominowania komisarzowi generalnemu skautów i komisarz generalnej przewodniczek.

5.5. WALNE ZGROMADZENIE

5.5.1. Do udziału w walnym zgromadzeniu mają prawo jedynie członkowie tytularni, pełniący funkcje, począwszy od szefów jednostek upoważnionych przez sam fakt zapłacenia składki.

5.5.2. Walne zgromadzenie zbiera się na posiedzeniu zwyczajnym, w zasadzie raz na trzy lata oraz na posiedzeniu nadzwyczajnym, na żądanie rady naczelnej lub co najmniej 1/3 uprawnionych członków.

5.5.3. Walne zgromadzenie wypowiada się w sprawie raportu moralnego, obrazującego ogólny stan stowarzyszenia i sprawozdania finansowego, zawierającego sytuację finansów oraz potrzeb i źródeł dochodów stowarzyszenia.

5.6. RADA NACZELNA

5.6.1. Na czele stowarzyszenia narodowego stoi rada naczelna, w skład której wchodzą członkowie z urzędu oraz członkowie z wyboru. Członkowie w wyboru są wyznaczani przez walne zgromadzenie na okres 3 lat, w głosowaniu tajnym, spośród członków tytularnych (lub, w przypadku niektórych stowarzyszeń, członków uczestników). Członkowie ustępujący mogą być wybrani ponownie.

5.6.2. Członkami z urzędu rady naczelnej są: komisarz generalny skautów i komisarz generalna przewodniczek oraz duszpasterz krajowy. Komisarze krajowi ds. poszczególnych gałęzi uczestniczą w posiedzeniach z głosem doradczym. Komisarze generalni są wyznaczani przez radę, w głosowaniu tajnym, spośród członków tytularnych.

5.6.3. Rada naczelna odpowiada przed walnym zgromadzeniem i dysponuje najszerszymi kompetencjami we wszystkim co dotyczy kierowania stowarzyszeniem. Jej kompetencje dotyczą całego obszaru terytorium państwowego. Rada wydaje, uzupełnia i zmienia regulaminy, ogłasza regulamin wewnętrzny, który określa szczegółowe warunki zastosowania postanowień statutu stowarzyszenia.

5.6.4. w ramach własnego statutu i regulaminu wewnętrznego rada deleguje część uprawnień administracyjnych przewodniczącemu i członkom biura, a z drugiej strony część uprawnień dotyczących pedagogiki i działalności ruchu komisarzom generalnym.

5.7. BIURO

5.7.1. Rada naczelna wyznacza biuro na okres jednego roku, w głosowaniu tajnym, spośród członków rady lub spoza niej, spośród członków tytularnych stowarzyszenia.

5.7.2. W skład biura wchodzą: przewodniczący, dwóch wiceprzewodniczących, sekretarz krajowy i skarbnik krajowy. Członkowie biura mogą być doń wybrani ponownie. Biuro stanowi stały organ wykonawczy rady naczelnej.

5.7.3. Przewodniczący reprezentuje stowarzyszenie narodowe przed sądem oraz zawiera w jego imieniu czynności prawne.

5.7.4. Sekretarz krajowy odpowiada za sekretariat rady, biura i walnego zgromadzenia.

5.7.5. Skarbnik odpowiada za bieżące prowadzenie finansów stowarzyszenia.

5.7.6. Komisarz generalny skautów i komisarz generalna przewodniczek są z urzędu wiceprzewodniczącymi biura.

5.7.7. Członkowie biura odpowiadają przed radą naczelną.

5.8. KOMISARZE GENERALNI

5.8.1. Każda sekcja, skautów i przewodniczek, jest kierowana przez swojego komisarza generalnego wyznaczanego na 3 lata.

5.8.2. w miesiącach następujących po jego nominacji, nowy komisarz generalny powinien otrzymać inwestyturę z rąk komisarza federalnego. w przypadku odnowienia mandatu nie występuje się ponownie o inwestyturę.

5.8.3. W porozumieniu z biurem, komisarz generalny podejmuje wszelkie działania w celu zapewnienia animacji, organizacji pedagogicznej oraz rozwoju sekcji jemu powierzonej. z pomocą komisarzy krajowych ds. poszczególnych gałęzi, którzy tworzą jego ekipę, każdy komisarz generalny orientuje pedagogikę swojej sekcji.

Komisarze generalni:
– kierują pracą ekipy odpowiedzialnej za prasę i wydawnictwa stowarzyszenia,
– kontrolują pracę osób świadczących pracę na rzecz stowarzyszenia za wynagrodzeniem, jeśli takie osoby są zatrudnione,
– koordynują i kierują działania komisarzy hierarchii terytorialnej,
– mianują wszystkich szefów i komisarzy na wszystkich szczeblach,
– reprezentują zwyczajowo swoje sekcje wobec Kościołów, Państwa oraz ruchów młodzieży.

5.8.4. w kraju, w którym ruch jest w okresie tworzenia, kierownictwo stowarzyszenia narodowego może być zapewnione w sposób tymczasowy, biorąc pod uwagę stopień rozwoju stowarzyszenia:
– przez delegata krajowego, mianowanego przez komisarza federalnego, w oczekiwaniu na utworzenie struktur organizacyjnych, o których mowa w art. 5.5., 5.6. i 5.7.,
– przez komisarza generalnego, sprawującego opiekę nad obiema sekcjami,
– przez jednego z dwóch komisarzy federalnych.
Powyższe rozwiązania mogą mieć jedynie charakter tymczasowy. Nie mogą one w żaden sposób ograniczyć autonomii pedagogicznej obu sekcji.

5.8.5. Osoby świadczące pracę na rzecz stowarzyszenia za wynagrodzeniem, jeśli takie są, zatrudnia rada naczelna spośród członków tytularnych stowarzyszenia, na wyłączną propozycję komisarzy generalnych.

VI. WSPÓLNY CEREMONIAŁ

6.1. OZNACZENIE

6.1.1. Wspólnym oznaczeniem dla wszystkich stowarzyszeń – członków Związku jest czerwony, ośmioramienny krzyż opactwa Morimond (zwany popularnie Krzyżem zakonu szpitalników św. Jana Jerozolimskiego), z wpisanym weń kwiatem lilii symbolizującym skauting.

6.1.2. W świetle obowiązującego prawa pozytywnego europejskiego, stowarzyszenie francuskie Przewodniczek i Skautów Europy, stowarzyszenie – założyciel, jest jedynym właścicielem jakichkolwiek modeli, szkiców i odtworzeń oznaczenia, tak na terytorium Francji, jak na arenie międzynarodowej. Stowarzyszenie francuskie udziela międzynarodowego zezwolenia na używanie oznaczenia Międzynarodowemu Związkowi Przewodniczek i Skautów Europy, które je przyjmuje. Rada federalna, na wniosek komisarza federalnego, jest jedyną władzą upoważnioną do wydawania tymczasowych zezwoleń na używanie oznaczenia nowemu stowarzyszeniu w okresie tworzenia, w drodze decyzji podjętej większością 2/3 głosów członków obecnych lub reprezentowanych.

6.2. FLAGI

Dla międzynarodowej wspólnoty młodych takiej, jak skauting europejski ceremoniał wciągnięcia flag jest wyrazem jedności uczestników w wierności przyrzeczeniu i zasadom Skautingu Europejskiego: służbie Bogu, służbie Ojczyźnie, służbie Europie. Każdy „ośrodek wierności” jest symbolizowany przez osobną flagę: Federacji Skautingu Europejskiego, narodową i europejską. Na obozach, spotkaniach, rajdach i zlotach, na wielki maszt składają się te trzy flagi oraz flagi innych reprezentowanych krajów. Każda z flag jest wciągana na osobny maszt. Widziane od strony placu apelowego, są uporządkowane od lewej do prawej, po fladze kraju miejsca spotkania, w porządku alfabetycznym nazw krajów obecnych (litery używane w obiegu międzynarodowym) . Żadna flaga nie może być umieszczona wyżej niż flaga FSE, która jest symbolem służby Bogu i powinna być zawsze umieszczona w centrum wielkiego masztu. Flaga europejska jest umieszczona na końcu linii flag, których jest zwieńczeniem i podsumowaniem. w efekcie przypomina ona, ze swoją symboliczną liczbą dwunastu gwiazd, że Europa powinna jednoczyć różne Ojczyzny w jednym braterskim kręgu.

6.3. FLAGA – SZTANDAR FEDERACJI

Flaga – sztandar Federacji jest znakiem jednoczącym dla całego związku. To na tę flagę składają przyrzeczenie przewodniczki i skauci.

6.4. PRÓBY, STOPNIE i SPRAWNOŚCI

Programy prób różnych gałęzi są harmonizowane w taki sposób, by znaczenie danej oznaki było równoważne bez względu na kraj.

6.5. MUNDUR

Mundur FSE jest symbolem jedności Skautingu Europejskiego.
Składa się z:
– beretu lub kapelusza, w zależności od kraju, z oznaczeniem ,
– chusty,
– paska skórzanego z metalową klamrą FSE,
– koszuli lub bluzy (w zimie zakłada się jeszcze granatowy sweter) z naszytymi: plakietką szczepu, herbem prowincji, plakietką „Przewodniczki Europy” lub „Skauci Europy” (w zależności od przypadku) i naszywką z krzyżem na lewej kieszeni koszuli,
Skauci i wędrownicy noszą koszulę koloru beżowego, wilczki koloru błękitnego.
Wilczki i skauci noszą krótkie spodenki granatowe ze sztruksu. Noszą je również wędrownicy na obozach i wędrówkach. Poza obozami, wędrownicy i szefowie noszą do munduru długie spodnie granatowe.
Wilczęta, przewodniczki, przewodniczki starsze i szefowe noszą beret granatowy jako nakrycie głowy. Noszą one również błękitną bluzę i zawsze spódnicę koloru granatowego.
Wilczki, w zależności od kraju, noszą jako nakrycie głowy granatowy beret lub czapeczkę.
Krzyż metalowy, symbolizujący przyrzeczenie skauta i przewodniczki jest umieszczony na berecie nad lewym okiem.
Naszywka z wilkiem dla wilczków i wilcząt jest naszywana z przodu beretu lub czapeczki. Po obu jego stronach umieszcza się gwiazdki.
Na lewym ramieniu, skauci i przewodniczki noszą tasiemki zastępu. Na tym samym ramieniu, wilczęta i wilczki naszywają wilczka w kolorze swojej szóstki. Oznaczenie pierwszej i drugiej klasy (połówka kwiatu lilii zielona lub czerwona z dewizą „Semper Parati”) jest naszywana na lewym ramieniu koszuli i swetra pod tasiemkami zastępu.
Oznaki sprawności fachowych są noszone na prawym ramieniu pod herbem prowincji.
Podkolanówki galowe dla wilczków, wilcząt, skautów i przewodniczek są koloru białego (lub granatowego), jednolite w danym kraju. Kolor podkolanówek polowych jest określany w każdym kraju.
Ubiór w razie deszczu, zawsze koloru granatowego, powinien być jednolity w każdym szczepie.

VII. FORMACJA SZEFÓW

7.1. OBOZY SZKOLENIOWE

7.1.1. Stowarzyszenia – członkowie Związku przyjmują następujące stopnie formacji szefów na obozach szkoleniowych dla każdej gałęzi:
– obóz szkoleniowy przygotowawczy 1 stopnia dla przybocznych szefów jednostek,
– obóz szkoleniowy przygotowawczy 2 stopnia dla szefów jednostek,
– obozy krajowe specjalistyczne dla szefów z patentami i dla szefów obozów szkoleniowych,
– staże szkoleniowe dla szefów szczepów i komisarzy.

7.1.2. Metody i poziomy formacji są zharmonizowane (plan i schemat stażów, tematy poruszane w trakcie sesji…).

7.1.3. Wszystkie obozy szkoleniowe krajowe są otwarte dla szefów i szefowych stowarzyszeń – członków Związku Międzynarodowego, kierownictwo każdego obozu określa warunki przyjęcia.

7.1.4. Doświadczenie obozów szkoleniowych dwujęzycznych powinno być rozpowszechniane i kontynuowane. Również rozwija się na poziomie międzynarodowym formułę obozów – kursów technik skautowych, takich jak radio, sztuka ekspresji etc.

7.1.5. Tworzy się międzynarodowy obóz szkoleniowy dla komisarzy.

VIII. STOSUNKI MIĘDZYNARODOWE

8.1. STOSUNKI MIĘDZY STOWARZYSZENIAMI

8.1.1. O ile szczebel federalny jest uprzywilejowanym miejscem dla wymiany międzynarodowej na poziomie ekip krajowych, o tyle stowarzyszenia narodowe mają całkowitą wolność w zawieraniu dwustronnych lub wielostronnych porozumień w celu intensyfikacji wzajemnych relacji i realizacji wspólnych przedsięwzięć (obóz szkoleniowy dwujęzyczny, staże ekspresji, pielgrzymki, spotkania, zloty…).
W przypadku zawarcia umowy między stowarzyszeniami informuje się o tym komisarza federalnego. Może on poinformować o tym inne stowarzyszenia, gdy uzna to za pożyteczne.

8.1.2. Wszystkie działalności krajowe o większym wymiarze (spotkania komisarzy, zloty, pielgrzymki…) są okazją spotkań między stowarzyszeniami. w tym celu, stowarzyszenia narodowe są informowane z wyprzedzeniem przez stowarzyszenie – organizatora, aby ich przedstawiciele mogli wziąć udział.

8.2. BLIŹNIACTWA

8.2.1. Bliźniacza współpraca między jednostkami ma na celu ożywić, w sposób bardzo konkretny, braterstwo europejskie, tak w jednostkach, jak w zastępach i rodzinach oraz umożliwienie uczestniczenia w tym braterstwie jak największej liczby skautów i przewodniczek.

8.2.2. Szefowie jednostek organizują bliźniactwa z własnej inicjatywy w porozumieniu ze swoim szczepowym i po wydaniu opinii przez komisarzy generalnych obu zainteresowanych krajów.

8.2.3. Działalności bliźniacze są następujące:
– wspólne obozy,
– spotkania szefów w ciągu roku,
– odwiedziny osobiste lub odwiedziny zastępów,
– wymiany młodych w rodzinach przy okazji wakacji,
– wymiana czasopism, złotych ksiąg, albumów obozowych,
– spotkania rodziców,
– wymiana upominków,
– nauka języka partnera,
– wymiana kaset z piosenkami w celu nauczenia się śpiewów partnera.
To wyliczenie nie jest enumeratywne.

8.2.4. Wszystkie stowarzyszenia narodowe są zobowiązane do uwzględniania bliźniactw w swoich projektach i do ich promowania.

8.3. PRZYJĘCIE

Każdy pobyt lub obóz, wysłanie szefów jednostek poza przypadkiem bliźniactw zorganizowanych powinno być poprzedzone zgodą komisarzy generalnych zainteresowanych krajów. Ponadto, goście z innego stowarzyszenia skautowego powinni przedstawić list swojego komisarza generalnego akredytujący ich wobec władz stowarzyszenia narodowego kraju odwiedzanego.

IX. PUBLIKACJE

9.1. CZASOPISMA

9.1.1. Stowarzyszenia narodowe – członkowie Związku Międzynarodowego mogą wzajemnie wymieniać się tekstami, rysunkami, fotografiami i informacjami publikowanymi w różnych czasopismach na następujących zasadach:

9.1.1.1. Teksty lub rysunki nie powinny w żadnym razie podlegać modyfikacjom. Fragmenty pominięte wewnątrz tekstu powinny być zawsze zastąpione nawiasem z wielokropkiem. Ewentualne skreślenia jak również tłumaczenia nie mogą zmieniać sensu cytowanego tekstu.

9.1.1.2. Jeśli tekst lub rysunek jest sygnowany, podpis autora jest umieszczany bezpośrednio pod zapożyczanym rysunkiem, fragmentem lub artykułem. Jeśli tekst nie jest sygnowany lub jeśli jest sygnowany tylko inicjałami czyni się wzmiankę bezpośrednio przed lub po tekście z jakiego czasopisma lub publikacji jest zaczerpnięty.

9.1.2. Członkowie ekip krajowych otrzymują bezpłatną prenumeratę różnych czasopism skautowych wydawanych przez stowarzyszenia członkowskie.

9.1.3. Pomiędzy redakcjami czasopism odbywa się wymiana informacji dotyczących życia ruchu tak, by rubryki „życie ruchu” umieszczane w tych czasopismach były odbiciem europejskiego powołania Związku.

9.1.4. Redakcje zachęcają młodych w wieku szkolnym do prenumeraty, oprócz czasopisma krajowego, również jednego lub kilku czasopism w językach, których się uczą. w tym celu ustalić należy preferencyjne warunki prenumeraty.

9.2. INFORMACJA

Komisariat federalny odpowiada za opracowanie i pozostawienie do dyspozycji stowarzyszeń członkowskich broszur i publikacji informacyjnych prezentujących Związek Międzynarodowy.

9.3. KALENDARZ

Związek publikuje wspólny dla stowarzyszeń członkowskich kalendarz.

X. DYSTRYBUCJA OZNACZEŃ i MUNDURÓW

10.1. SIEĆ DYSTRYBUCJI

Każde stowarzyszenie stara się stworzyć w swoim kraju sieć dystrybucji oznaczeń i ewentualnie mundurów i sprzętu, w formie spółki, zakładu lub innej, biorąc pod uwagę stopień rozwoju stowarzyszenia.

10.2. WSPÓLNE OZNACZENIA

Produkcja wspólnych oznaczeń przez stowarzyszenia członkowskie jest koordynowana na szczeblu federalnym. Wspólne oznaczenia są powierzane poszczególnym „zakładom krajowym”.